به نام خدا، به ياد امام مهدى

شكر خداى را كه توفيق عنايت كرد تا با الهامات ويژۀ او توانستم اثر ديگرى را در رابطه با مسائل و مشكلات نسل جوان به صورت ساده و كاربردى تقديم جامعه فرهنگى نمايم.

سلام و درود بر پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و خاندان گراميش عليهم السلام كه با تبيين معارف الهى و رساندن آن به ما تلاشها كردند و زجرها كشيدند تا ما بتوانيم از اين سرچشمه جوشان الهى بهره مند شده و به حقيقت جويان نسل خود تحويل دهيم.

رحمت و بركات بى پايان الهى بر اولياء و شهداء عظيم الشأن كه با ايثار جان، مال و آرامش خود اين گوهرهاى ملكوتى «معارف الهى» را به ما رساندند تا ما بتوانيم فطرت و وجدان تشنه خود را سيراب سازيم.

پاينده و پرثمر باد اساتيد و راهنمايانى كه افكار خداجوى ما را به سوى اين معارف زلال و كمال آفرين رهنمون شدند.

امتنان و تشكر فراوان از برادران فرهنگى و جوانان عزيز سراسر كشور كه با تشويق و قدردانى و راهنمايى هاى مفيد خود مرا به استمرار اين كار و تلاش بيشتر ترغيب كرده و مى كنند.

كارهاى كوچك من شايسته اين همه لطف عزيزان نيست. نمى دانم چگونه از افراد تقدير و تشكر كنم كه با ارسال نامه ها، تلفن ها و حضورى بنده را مورد لطف قرار مى دهند.

بارها شاهد بوده ام كه فردى از راه بسيار دور به دفتر آمده و بعد از تمجيد فراوان اعلام داشته كه آمده ام فقط از زحمات شما تشكر كنم، من جوابى جز اين نداشته ام كه بنده انجام وظيفه مى كنم و كسى كه براى انجام وظيفه الهى كار مى كند نيازى به تشكر ندارد همانطور كه وقتى انسان نماز مى خواند انتظار ندارد كه مردم از او قدردانى كنند.

در هر حال نامه ها و تلفن هاى فراوان عزيزان مرا بر آن داشت كه در اين اثر به طور كلى قدردانى كرده و عذرخواهى كنم از اينكه نمى توانم ابراز علاقه آنها را جداگانه جبران كرده و تشكر نمايم.

ص: 2